Necip fazıl kısakürek

İstanbul’da doğdu. İlk ve orta tahsilini İstanbul’da yaptı. Bahriye Mektebi’nde, Edebiyat Fakültesi Felsefe Bölümü’nde okudu. Milli Eğitim Bakanlığı’nca Paris’e gönderildi. Sorbonne Üniversitesi’nde başladığı tahsilini tamamlamadan yurda döndü. İstanbul ve Ankara’da bankalarda çalıştı. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi’nde, Devlet Konservatuvarı’nda, İstanbul Güzel Sanatlar Akademisi’nde öğretmenlik, çeşitli gazetelerde fıkra yazarlığı yaptı. Ağaç ve Büyük Doğu adlı dergileri çıkardı. Daha sonra siyasi ve dini ağırlıklı yazılarını yazmaya ölümüne kadar devam etti. 25 Mayıs 1983′te İstanbul’da öldü.

İlk şiiri 1923 yılında Yeni Mecmua’da çıktı. Şiirlerini hece vezniyle yazan Necip Fazıl, oturmuş,, kusursuz, bir dil ve sağlam bir tekniğe sahiptir. İç ahenge önem vermiş, mısraa ışık veren çarpıcı kelimeleri seçmede ve yerleştirmede başarılı olmuştur. Ufku geniş, şiiri derin ve renklidir. Mistik ve felsefi şiirlerinde, insanın evrendeki yerini, iç alemin gizli duygu ve ihtiraslarını, madde ve ruh meselelerini ele almıştır. Son şiirlerinde ölüm düşüncesine ve Allah kavramına, hem felsefi hem İslami düşünce açısından yeni ve değişik boyutlar getirmiştir.

Şiir kitapları: Örümcek Ağı (1925), Kaldırımlar (1928), Ben ve Ötesi (1932), Sonsuzluk Kervanı (1955), Çile (1962),